Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Κουφόγιαλος

Στον παλιό χάρτη του Ι. Πετροχείλου η ρεματιά αυτή ονομάζεται Βαθύ Λαγκάδι ενώ η παραλία στην οποία καταλήγει Ρουφόγυαλος. Στους σύγχρονους χάρτες τα βρίσκουμε σαν Κουφό Γιαλό. Θα ακολουθήσω την πιο σύγχρονη εκδοχή γιατί στη διαδρομή μας συμβουλευτήκαμε το χάρτη στο εξαιρετικό βιβλίο της Τζέλης Χατζηδημητρίου "Ανεξερεύνητα Κύθηρα"( εκδ. ROAD), που χρησιμοποιεί αυτές τις ονομασίες.



Αξιώθηκα να την κάνω 6 χρόνια αφότου πρωτάκουσα για το μέρος από τον αξέχαστο Πολυχρόνη. Την αφιερώνω στη μνήμη του.

Τότε, το 2004 είχαμε ξεκινήσει 13 άτομα με εκείνον για οδηγό. Κατεβήκαμε την πλαγιά δυτικά από τα Ντουριάνικα μέχρι το γεφύρι. Μόνο 8 κατάφεραν να συνεχίσουν και να κατέβουν στη ρεματιά. Εγώ και άλλα τέσσερα άτομα γυρίσαμε πίσω. Μεγάλος καημός! ....


ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
Αυτή τη φορά κατεβήκαμε στην ρεματιά βόρεια του χωριού. Πυκνή βλάστηση, απότομα κατεβάσματα, η ρεματιά στρωμένη με ξερά φύλλα.... Μεγαλείο.   το....








Asplenium ceterach L. Σκορπιδόχορτο.
Ευχαριστούμε τον Αντώνη Πρωτοψάλτη που μας πληροφόρησε για το τοπικό όνομα. 




Κέδρος του οποίου ο καρπός τρώγεται και "κάνει μάλιστα καλό στο στομάχι";;







Η διαδρομή είναι μεγάλη χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες η ρεματιά στριφογυρίζει διαρκώς . Σε παιδεύει, όταν μετά από 5 ώρες πιστεύεις πως έφτασες πια στη θάλασσα και ανακαλύπτεις κι άλλα γυρίσματα. Εδώ το τελευταίο. Η παραλία τόσο όμορφη με μια μεγάλη σπηλιά στα αριστερά της. 



Η επιστροφή  από στενό μονοπάτι ανηφορικό και απότομο, στα δεξιά της παραλίας. 

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

ΒΙΑΡΑΔΙΚΑ. Η νεραϊδοσπηλιά του Κακκάβου

Πρωτοάκουσα γι αυτήν από έναν κυνηγό. Είχε, λέει, χαθεί κυνηγώντας πέρα απ΄τον Αγιο Βασίλη και ξαφνικά ..."βρέθηκα σ' ένα μέρος μαγικό, βράχια θεόρατα σκαλισμένα από χέρι καλλιτέχνη, νερά γαλαζοπράσινα μια πελώρια πέτρινη γέφυρα..... " χάθηκα δεύτερη φορά στο παραμύθι... Έτσι μου είπε.

Ξεκινήσαμε από τα Βιαράδικα παίρνοντας τον χωματόδρομο προς τη γεώτρηση και τον Αγιο Βασίλη. Τότε χωματόδρομος ακόμα. Το 2006 ο δρόμος ασφαλτοστρώθηκε. Μπάζα έπεσαν..... πάει κι η σπηλιά πάνε κι οι νεράιδες.
Από τα Βιαράδικα κατηφορίζουμε προς τη γεώτρηση. Στη διασταύρωση  πήγαμε αριστερά προς το λαγκάδι. 


Ο δρόμος προς Αγιο Βασίλη στα δεξιά μας. Ολόκληρη σχεδόν η περιοχή αυτή κάηκε στην φετινή πυρκαγιά

Στα αριστερά μας η περιοχή Γάλανη.
Παίρνουμε το λαγκάδι παράλληλα με το Παλαιόκαστρο. Τα βατράχια στο ρέμα σωπαίνουν απορημένα. Προλάβαμε πάντως να τα απολαύσουμε....

Βραχήκαμε λίγο αλλά άξιζε τον κόπο.

Αφήνουμε το Παλιόκαστρο πίσω μας και κατευθυνόμαστε νότιοδυτικά


Στα δεξιά μας το επιβλητικό γεφύρι ακριβώς πάνω από τη Γεώτρηση του Κακκάβου

Δεν πα να βραχώ!! Αυτή τη φωτογραφία δεν τη χάνω.




 οι εικόνες,  τα χρώματα, η γαλήνη.... βυθιστήκαμε για λίγο στο παραμύθι κι εμείς.

Κρίμα που το μέρος δεν προστατεύτηκε. Στο όνομα της ανάπτυξης και της προόδου  η μαγική σπηλιά καταστράφηκε. Δείτε τι απέμεινε μετά το 2006....
Ντροπή!! Αλλά,  ποιός ξέρει... η φύση έχει το δικό της τρόπο, ίσως οι νεράιδες ξαναγυρίσουν .....

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΚΑΠΕΝΑΣ (Καψάλι - Σπηλίες)

Το μονοπάτι της Κάπενας, ξεκινά λίγο πιο κάτω από τον οικισμό Σπηλίες του Καλάμου και διασχίζοντας τον λόφο που οι παλιοί Καλαμίτες ονόμαζαν Κάπενα, καταλήγει στον Πίσω Γιαλό στο Καψάλι. Οπως μου είπαν ήταν ο κύριος δρόμος τους για το Καψάλι μέχρι τη δεκαετία του 50. Μέρος του μονοπατιού είναι καλντερίμι πέτρινο που έγινε επί Αγγλοκρατίας. Το 2006 ο Δήμος Κυθήρων αποφάσισε να το καθαρίσει μετά από πρόταση της υπογράφουσας και επί αντιδημαρχίας του Παναγιώτη Πρωτοψάλτη. Το μονοπάτι καθαρίστηκε χωρίς μηχάνημα με μεγάλη προσοχή αποφεύγοντας την κοπή κέδρων όπου ήταν δυνατό.  Με μεγάλη χαρά μάθαμε ότι το  ΚΙΠΑ  που ξεκινάει πρόγραμμα  ανάδειξης των μονοπατιών των Κυθήρων  τοποθέτησε πινακίδα στην αρχή του μονοπατιού στο Καψάλι και σκοπεύει να αρχίσει το πρόγραμμα από αυτό το μονοπάτι. 
Το 2006, ο τότε αντιδήμαρχος Παναγιώτης Πρωτοψάλτης στην αρχή του μονοπατιού στον Κάλαμο.


Η θέα σε όλο το μήκος του μονοπατιού μόλις φτάσεις στην κορυφή της Κάπενας είναι μαγευτική
                



 Ενας μικρός κέδρος που φύτρωνε στη μέση του μονοπατιού, ξεφυτεύτηκε με μεγάλη προσοχή και μεγαλώνει σε πιο κατάλληλο μέρος.....













Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Φαράγγι Παλαιόχωρας

Διαδρομή για έμπειρους πεζοπόρους με καλό εξοπλισμό. Τώρα βέβαια,... αν κάτι μας αρέσει πολύ, αν θέλουμε να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας και αν... δεν έχουμε υψοφοβία!!!!!, μπορούμε να κατέβουμε και οι λιγότερο έμπειροι. Με καλή παρέα, ένα γερό σκοινί και πολύ διάθεση κατεβήκαμε το φαράγγι. Τα ερείπια της Παλαιόχωρας μας κρυφοκοίταζαν από ψηλά μερικές φορές απειλητικά, άλλες επιβεβαιώνοντας τι μπορεί να κάνει κανείς όταν το θέλει πολύ....






Στην αρχή της διαδρομής κάτω από την Αγία Βαρβάρα, το σχοινί που έχει δεθεί βοηθά πολύ.



Βράχος γλυπτό, πάνω από τα υπολείμματα  παλιού πετρόχτιστου αγωγού νερού που κατέβαινε από τα Βροχαντάρικα  

 ΚΑΤΑΦΥΓΑΔΙ  Σπηλιά στην αριστερή πλαγιά του φαραγγιού. Σήμερα καταφύγιο  αγριοκάτσικων, κάποτε ποιός ξέρει....;

Σε ορισμένα σημεία της διαδρομής τοποθετημένες ανεμόσκαλες διευκολύνουν πολύ την κατάβαση. Να κατεβαίνει πρώτα ο πιο θαρραλέος για να την κρατάει, γιατί κουνάει πολυυυυύ! 


Σχοινί και φύγαμε για κάτω. Ο Ερμής, το σκυλί της παρέας, ατρόμητος παρακολουθεί την καταρρίχηση   των υπολοίπων








Σε όλο το δύσκολο και μακρύ δρόμο  η καμπανούλα  των βράχων ξεπρόβαλε μέσα από τις σχισμές των βράχων, πανέμορφη, ανέγγιχτη από φόβο ή χαρά.