Οδηγός μας πότε η μικρή μπλέ πινελιά του John, πότε οι ιστορίες των παππούδων ίσως κάποτε μια παλιά ανάμνηση από τα παιδικά μας χρόνια, μια ιστορία του γείτονα του κυνηγού.... Χαθήκαμε μερικές φορές, πέσαμε και κτυπήσαμε στις άγριες πέτρες και τα σαθρά χώματα, γλιστρήσαμε στις λασπωμένες κροκάλες, τα βάτα και οι αστοιβές αφήσανε λίγο καιρό τα σημάδια τους επάνω μας. Άξιζαν όλα κι άλλα τόσα. Το νησί κρύβει ομορφιές που δύσκολα μπορεί κανείς να πιστέψει ότι υπάρχουν. Αν και Τσιριγώτισσα κάθε φορά που περπατώ μια καινούργια διαδρομή ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, μια διαφορετική εικόνα του νησιού, κείνο το απίθανο μανιτάρι στον κορμό του δένδρου στη ρεματιά του Καραβά, η νεραιδοσπηλιά στον Κάκκαβο, τα κοκκαλάκια της νυχτερίδας στη Μαύρη Σπηλαία ... Δέκα χρόνια εικόνες, ανάσες καθαρού αέρα .....
Ετικέτες κύθηρα, μονοπάτια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου