Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Τριφυλλιάνικα - Παλαιόχωρα 2

Ήταν τόσο όμορφο που αποφασίσαμε να ξανακάνουμε τη διαδρομή... αυτή τη φορά η παρέα μας μεγάλωσε και ακολουθήσαμε το μονοπάτι ως εκεί που διασταυρώνεται με το πρώτο λαγγάδι. Εκεί στρίψαμε αριστερά και προχωρήσαμε κατά μήκος του, ως την Αγία Βαρβάρα. 


Η αρχή του μονοπατιού των Βροχαντάρικων αριστερά από το νεκροταφείο των Τριφυλλιανίκων














Τι να 'ναι άραγε; Κοράλλι ή μανιτάρι;



Οι δροσοσταλίδες αιχμάλωτες στον ιστό μιας μκρούλας αράχνης....












Ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση ξεπροβάλλει μπροστά μας ο τρούλος της Αγίας Βαρβάρας, σημάδι πως πλησιάζουμε στο τέλος της διαδρομής...
Το λαγκάδι των Βροχαντάρικων δεν περνιέται αυτή την εποχή.  Κάποιος μου είπε πως ο θόρυβος που κάνει το νερό μετά από μεγάλη νεροποντή ακούγεται ψηλά στο φαράγγι. Εξ ου και το όνομα.......




Μια κλεφτή ματιά στο εσωτερικό της Αγίας Βαρβάρας, από το παράθυρο του ιερού. 

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Τριφυλλιάνικα - Παλαιόχωρα

Το μονοπάτι που συνήθως ακολουθούν οι περιπατητές είναι πανέμορφο αν και χρειάζεται προσεκτικό καθάρισμα κάθε χρόνο, κάτι που μάλλον δεν έγινε αποτελεσματικά, φέτος. Εμείς προτιμήσαμε να κατέβουμε στη ρεματιά νότια των Τριφυλλιανίκων και να περπατήσουμε καταλάγκαδα. Η διαδρομή δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες. Χρειάζονται βέβαια καλά αντιολισθητικά παπούτσια και αρκετή προσοχή καθώς τα βράχια είναι γλιστερά. Πολλές ποικιλίες άγριων μανιταριών, πλούσια βλάστηση και ή αύρα της Παλιόχωρας κάνουν τον περίπατο ξεχωριστό. 

















 Νοέμβριος 2010. Φωτογραφίες Σταυρούλα Φατσέα