Ο Άγιος Νικόλας στο Μουδάρι

Εύκολη σχετικά πρόσβαση με αυτοκίνητο στις μικρές παραλίες γύρω από το εκκλησάκι του Αι Νικόλα που έχει αναπαλαιωθεί πρόσφατα. Την Πρωτομαγιά ή άλλες γιορτινές μέρες καλές παρέες μαζεύονται με ψησταριές, κρασί και τραγούδι και απολαμβάνουν το ήρεμο και γλυκό τοπίο. Οι σπηλιές στους γύρω βράχους φιλοξενούν κατασκηνωτές το καλοκαίρι. 

Στο Μουδάρι και τη Φαναροσπηλαία με τα απολιθώματα κοχυλιών

Στη βόρεια άκρη του νησιού φώς παρηγοριάς για τους νοσταλγούς του Τσιρίγου στέκει περήφανα το Φανάρι του Καραβά. Το πρωτάκουσα σε ιστορίες που λέγανε οι μεγαλύτεροι για την αγαπημένη μου πρώτη δασκάλα, Φυτιλά τη λέγανε, που όταν πήρε μετάθεση από το σχολείο των Κοντολιανίκων όπου είχε έρθει πρωτοδιόριστη, για κάποιο σχολείο της απέναντι στεριάς, καθόταν κι αγνάντευε το φανάρι από μακριά κι έκλαιγε από νοσταλγία για το νησί.

Ο Φάρος Μουδαρίου, όπως είναι η επίσημη ονομασία του, πέτρινος και από τους μεγαλύτερους που κτίστηκαν επί Αγγλοκρατίας στον ελληνικό χώρο, έχει ύψος 25 μέτρα και ο μηχανισμός που παλιότερα περιέστρεφε τα κρύσταλλά του στέλνοντας το φώς που άναβε με πετρέλαιο μακριά, είναι αξιόλογο τεχνούργημα.

Καθώς πλησιάζουμε στο φάρο δυτικά του μονοπατιού στον γκρεμό υπάρχει μεγάλη σπηλιά με τρείς μικρές αίθουσες και όμορφους σταλακτίκτες και σταλαγμίτες. Στον προθάλαμο της σπηλιάς εντυπωσιακά θαλάσσια απολιθώματα από όστρακα, μεγάλες πίνες, κοχύλια.

Η είσοδος της σπηλιάς.
Απρίλιος 2011. Φωτογραφίες Σταυρούλα Φατσέα

 Τα χρώματα  στην πρώτη εσωτερική αίθουσα της σπηλιάς είναι εντυπωσιακά.
Απρίλιος 2011. Φωτογραφίες Σταυρούλα Φατσέα